اگر فرصتی برای بررسی نسخه جدید استاندارد ایزو ۲۲۰۰۰: ۲۰۱۸ و استاندارد سیستم مدیریت ایمنی غذا (FSMS) نداشته اید، ما در این مقاله توضیحات کاملی برای شما آورده ایم. نسخه ۲۰۱۸ جدید ترین ویرایش این استاندارد است. در این نسخه نیز الزامات سازمان ها در زنجیره غذایی از همان ساختار سطح بالا در ضمیمه SL پیروی می کند. بطور کلی (ضمیمه SL) توسط کلیه استانداردهای سیستم مدیریت به روز شده مانند ISO 9001 ، ISO 14001 ، ISO 27001 و موارد دیگر استفاده می شود. اولین و مهمترین مزیت این کار این است که ادغام ایزو ۲۲۰۰۰: ۲۰۱۸ با سایر استانداردهای سیستم مدیریت را آسان تر کرده است.
اکنون این تغییر اساسی برای تمام استانداردهای تجدید نظر شده لحاظ می شود. در این مقاله، به این پرسش پاسخ می دهیم که استاندارد ایزو ۲۲۰۰۰: ۲۰۱۸ چیست و همچنین شباهت ها و تفاوت های آن با الزامات استاندارد ایزو ۹۰۰۱: ۲۰۱۵ برای شما توضیح داده شده است.

ISO 22000 : 2018 چیست؟
ایزو ۲۲۰۰۰: ۲۰۱۸ استانداردی برای سیستم های مدیریت ایمنی مواد غذایی (FSMS) است و شرایط مورد نیاز هر سازمانی را در زنجیره غذایی فراهم می کند این استاندارد شامل سازمان هایی است که مستقیم یا غیرمستقیم درگیر عملیات زنجیره غذایی هستند، به عنوان مثال تولیدکنندگان خوراک، تولیدکنندگان غذای حیوانی، تولیدکننده مواد غذایی، پردازنده مواد غذایی، تولیدکنندگان یا خرده فروشان مواد غذایی، ارائه دهندگان خدمات غذایی، خدمات پذیرایی، تدارکات غذا، ذخیره سازی مواد غذایی، تأمین کنندگان تجهیزات برای صنایع غذایی، تأمین کنندگان بسته بندی برای صنایع غذایی و تولیدکنندگان غذاهای حیوانی و سایر کسب و کارهایی که با مواد غذایی تماس دارند.
به روزرسانی اخیر نسخه ۲۰۱۸ نسخه دوم استاندارد ایزو ۲۲۰۰۰ است. نسخه قبلی آن ایزو ۲۲۰۰۰: ۲۰۰۵ بود که دارای سابقه طولانی است. در سال ۱۹۶۰ از نقاط کنترل خطر و کنترل (HACCP) در سیستم زنجیره غذایی آغاز شد سپس گواهینامه سیستم ایمنی مواد غذایی (FSSC) به آن افزوده شد، در نهایت در سال ۲۰۰۵، اولین نسخه استاندارد معرفی شد و نسخه اخیر نسخه دوم آن است.
این استاندارد جهت استراتژیکی را برای بهبود عملکرد کلی ایمنی مواد غذایی بر اساس رویکرد فرایند و الزامات مشخص شده FSMS در استاندارد، برای سازمان ها فراهم کرده است.
یک سازمان از اجرای FSMS بر اساس ایزو ۲۲۰۰۰، می تواند از فوائد زیر بهره مند شود:
- الزامات قانونی، توانایی سازمان را در ارائه محصولات غذایی و خدمات ایمن افزایش می دهد، همچنین نشان می دهد سازمان به طور مداوم به تعهداتش به مشتری پایبند است و تعهدات مربوط به انطباق را نیز رعایت می کند،
- توانایی سازمان را در نمایش انطباق با الزامات FSMSارتقا می دهد؛
- موارد خطر مربوط به ایمنی غذا را شناسایی می کند؛
- خطرات مرتبط با سیستم ایمنی غذایی را رفع می کند؛

بزرگترین تفاوت در ISO 22000: 2018
این سیستم شامل سایر الزامات مشابه سیستم های مدیریت کیفیت استانداردهای دیگری می باشد که در آنها نیز تجدید نظر شده است، اما وجود برخی الزامات فنی خاص است که این استاندارد را ویژه سازمان های صنایع غذایی می کند.
بند ۸ استاندارد، الزامات مورد نیاز را مشخص می کند که اساساً ایمنی مواد غذایی را در سطح فنی تضمین می کنند.
این الزامات عبارتند از:
- برنامه ریزی و کنترل عملیاتی: نحوه برنامه ریزی سازمان در عملیات (پردازش) و کنترل همزمان ایمنی مواد غذایی را بیان می کند؛
- برنامه های پیش نیاز : شناسایی شرایط اساسی و فعالیت هایی که برای حفظ بهداشت محیط در سراسر زنجیره غذایی ضروری است؛
- سیستم ردیابی: سیستمی برای ردیابی محصولات غذایی به طور منحصر به فرد؛
- آمادگی و کنترل شرایط اضطراری: شناسایی تمام شرایط اضطراری احتمالی و ترتیب اثراتی که باید برای مقابله با آنها داده شود؛
- کنترل خطر: این الزام شامل عملکرد تجزیه و تحلیل خطر، تعریف و اعتبار سنجی اقدامات کنترل خطر، تهیه برنامه های HACCP) نقاط کنترل خطر و نقاط بحرانی) و OPRP ) برنامه های پیش نیازهای عملیاتی ) اس؛
- به روزرسانی اطلاعات: الزامی برای به روزرسانی اطلاعات مربوط به PRP ها و به روز نگه داشتن برنامه های کنترل خطر؛
- کنترل نظارت و اندازه گیری: نحوه کنترل سیستم نظارت و اندازه گیری توسط سازمان؛
- تأیید صحت مربوط به PRP ها و برنامه های کنترل خطر: نحوه تأیید و تجزیه و تحلیل PRP ها و برنامه های کنترل خطر؛
- کنترل محصولات و فرایندهای ناسازگار: چگونگی کنترل سازمان بر محصولات و فرایندهای ناسازگار خود، از جمله معیارهای فراخوان؛
این الزامات کاملاً قابل توضیح هستند و جزئیات بسیار جامعی در مورد چگونگی نیاز به مدیریت و اطمینان ازسیستم ایمنی غذایی خود ارائه می دهند.

تفاوت ها و شباهت ها بین ISO 9001 و ISO 22000: 2018 چیست؟
از آنجا که هر دو استاندارد بر اساس ساختار جدید سطح بالای (ضمیمه SL ) تجدید نظر شده اند، یافتن شباهت ها و تفاوت های بین استاندارد ها آسان تر شده است.
هر دو استاندارد دارای ۱۰ بند با عناوین اصلی یکسان هستند. بنابراین مواردی از قبیل ساختارهای سازمان، رهبری، برنامه ریزی، پشتیبانی، ارزیابی عملکرد و پیشرفت ها، به طور کلی یکسان هستند.
تفاوت عمده بین این دو استاندارد در بند ۸ است. با توجه به الزامات فنی بند ۸، می بینیم که در ISO 22000، بند ۸ یک چارچوب اساسی برای اطمینان از ایمنی مواد غذایی در کل عملیات زنجیره غذایی فراهم می کند، در حالی که در ISO 9001، بند ۸ یک چارچوب عمومی برای اطمینان از کیفیت فرایندها فراهم می کند (این موارد عمومی هستند و می توانند برای هر سازمانی در هر حوزه ای استفاده شوند).
در ادامه نگاهی سریع به الزامات مورد نیاز برای کسانی که مایل هستند هر دو استاندارد را اجرا کنند، داشته ایم:
- متن سازمان (موضوعات داخلی و خارجی، علاقه مندان، حوزه فعالیت)؛
- کنترل اطلاعات مستند (کنترل اسناد و سوابق )؛
- پرداختن به خطرات و فرصت ها و همچنین برنامه ریزی و اهداف؛
- اقدامات بهبود و اصلاح؛
- بررسی نحوه مدیریت و ممیزی های داخلی؛
- بررسی صلاحیت ها، ارتباطات، آموزش و آگاهی؛
همه بندها به غیر از بند ۸ رویکرد توجه به کیفیت و ایمنی مواد غذایی دارند. با توجه به تفاوت ها این شرایط فنی در بند ۸ برای اطمینان از ایمنی مواد غذایی در فرایندهای زنجیره غذایی است.
ISO 9001: 2015 چگونه می تواند منجر به پیاده سازی راحت و سریع ISO 22000: 2018در سازمان شما شود؟
موارد زیادی می توان بیان کرد که ISO 9001 چگونه می تواند در اجرای ISO 22000: 2018 به سازمان شما کمک کند. اما در این مقاله به مهم ترین آنها اشاره می کنیم و آن این است که ایمنی مواد غذایی به کیفیت فرایندها بستگی زیادی دارد. بنابراین، اگر سیستم مدیریت کیفیت خوبی داشته باشید، به طور خودکاربرای سازمان شما یک ارزش افزوده است. شما فقط باید از الزامات ایمنی مواد غذایی (بند ۸) در ISO 22000 مراقبت کنید. بقیه الزامات توسط ISO 9001 مراقبت می شود.
هزینه اخذ گواهینامه ایزو ۲۲۰۰۰ و ۹۰۰۱
برای درخواست استعلام هزینه و اخذ گواهینامه ایزو معتبر اقدام کنید.